Op locatie

Koolstofopslag, want dat is de Nederlandse term, wordt belichaamd door koolstofvastlegging, -opslag (CCS) en -voorraad. Koolstofvastlegging kan direct via gewasgroei (bomen en planten) of door organisch materiaal aan de bodem toe te dienen. Waar het op neer komt is het halen van koolstof uit de lucht en in de bodem te stoppen. In een gemiddelde bouwvoor zit zo’n 100.000 kg koolstof en tegenwoordig kun je dan spreken over 100 carbon-credits per hectare. Er zit dus al heel veel koolstof in de bodem. En daar willen we wat aan toevoegen.

Koolstofvastlegging gaat eigenlijk heel eenvoudig, en tegelijkertijd ook weer niet. Als je 10 kg compost toevoegt, dan blijft daar in de praktijk maar ongeveer zo’n 1,5 kg van over. Oftewel, je moet heel veel meer toevoegen dan wat er uiteindelijk wordt vastgelegd. En het wrange is dan ook nog is dat wat je extra toevoegt, in de bodem wordt afgebroken waarbij CO2 vrijkomt. En dat wil je natuurlijk nou weer net niet. De crux is om een systeem te bedenken waarbij je koolstof kan vastleggen zonder dat je heel veel meer hoeft toe te voegen dan het uiteindelijke resultaat.